Week 8: (26-05 t/m 31-05)
Blijf op de hoogte en volg Susanne
01 Juni 2015 | Ghana, Nkoranza
De week opnieuw een vrij rustige week. Dat betekend natuurlijk niet dat hier saai is, maar alles gaat gewoon lekker z’n gangetje. Op een klein ding na dan. Inmiddels ben ik 7 weken met mijn special attention programma bezig. En vanaf het begin heb ik al veel moeite moeten doen voor een autistische jonge vrouw (Afia) waar ik ook special attention mee heb. Elke keer was het wat wisselend, soms leek ze het erg naar haar zin te hebben. Maar op andere momenten wilde ze eigenlijk niks. Deze week kwam het zo ver dat ze agressief werd. Niet direct tegenover mij, maar het was wel duidelijk dat ze deze keer absoluut niet wilde. Maar helaas is dat niet bij deze ene dinsdag gebleven. Het gaat nu inmiddels heel de week ongeveer op deze manier. Wat mij in overleg met één van de caregivers en de zorgcoördinator heeft doen besluiten om te stoppen met de special attention met Afia. Er gaat in de plaats wel een moment met een ander komen. Maar het is op dit moment nog niet duidelijk wie dit zal worden.
Vanaf het begin was mij al verteld dat dit soms een zeer lastige tante kan zijn, dus ik vind het van mezelf al heel knap dat ik toch vrij dicht bij haar heb kunnen komen en voor 6 weken wel special attention heb kunnen geven. En ik zie het dan ook niet echt als een mislukking, ik ben tevreden met hoe dicht ik bij haar kon komen. En hoe ze op sommige momenten ook zelf het contact met mij opzocht. Wat dan precies de reden is dat dat sinds deze week niet meer zo is, is niet te verklaren maar daar leg ik me dan bij neer.
Een ander voorvalletje wat zich deze week afspeelde was totaal iets anders. Een stukje gevaarlijker en had ook anders kunnen aflopen. Ik zat namelijk gezellig samen met Sven op mijn terrasje buiten in de avond, toen we tot de ontdekking kwamen dat er een Schorpioen ook gezellig bij ons op het terras zat. Waar we ons beide niet echt veel raad mee wisten. Ik was ervan op de hoogte dat er in Ghana giftige schorpioenen zijn, maar ik had nog geen idee welke wel en welke niet giftig zouden zijn. Dus vond ik het wel een goed idee om mijn vriendelijke buurman caregiver Thomas even om hulp te vragen. Hij vertelde me wel even te komen kijken en ging nog even zijn kamer in om zijn kapmes te gaan halen. De schorpioen had zich inmiddels natuurlijk al verstopt, maar helaas voor hem niet genoeg. Na een aantal aardige meppen met het kapmes deed de schorpioen namelijk niet heel erg veel meer gelukkig!! Daarna wist Thomas te vertellen dat deze zwarte schorpioen niet giftig was, dus niet heel ernstig. De Bruine schorpioenen zijn hier wel giftig, dus daar moet je wel even iets voorzichtiger mee zijn. Het schijnt erg pijn te doen wanneer deze je bijt. Maar of dit voor mensen echt dodelijk is weet ik eigenlijk niet eens.
En dan nog wat anders leuks is dat we deze week weer een feestje hadden. Deze keer omdat er een caregiver weggaat en omdat er een andere caregiver is gekomen. En een feestje is natuurlijk altijd erg leuk, de kinderen zijn dan allemaal heel uitbundig en roepen de gehele dag ‘party’. Maar nu tijdens de party merk je toch dat je daar als enige blanke bent die geen Twi spreek. Want dat is toch de taal die hier het meeste wordt gesproken. En wanneer er dan wat wordt vertelt in het Engels wordt er duidelijk naar mij gekeken, omdat ik natuurlijk de enige ben die de Engelse vertaling nodig heb. Deze party leek wel wat minder uitgebreid dan dat de vorige was geweest. Maar het is prachtig om al die enthousiaste kinderen te zien.
Ik heb voor dit weekend besloten om lekker rustig aan te doen. Geen activiteiten ondernemen, maar gewoon eens een beetje relaxen op de PCC. Weer eens een keer de handwas doen. Aangezien ik hier geen gebruik maak van een wasmachine kost het iets meer tijd. Op zondag ochtend naar de kerkdienst op de PCC. En verder gewoon lekker wat lezen wat puzzelen en spelletjes doen. En dan is het nog maar 3 weken voordat de groep uit de kerk komt. En vliegt de tijd dus echt voorbij!!
Vanaf het begin was mij al verteld dat dit soms een zeer lastige tante kan zijn, dus ik vind het van mezelf al heel knap dat ik toch vrij dicht bij haar heb kunnen komen en voor 6 weken wel special attention heb kunnen geven. En ik zie het dan ook niet echt als een mislukking, ik ben tevreden met hoe dicht ik bij haar kon komen. En hoe ze op sommige momenten ook zelf het contact met mij opzocht. Wat dan precies de reden is dat dat sinds deze week niet meer zo is, is niet te verklaren maar daar leg ik me dan bij neer.
Een ander voorvalletje wat zich deze week afspeelde was totaal iets anders. Een stukje gevaarlijker en had ook anders kunnen aflopen. Ik zat namelijk gezellig samen met Sven op mijn terrasje buiten in de avond, toen we tot de ontdekking kwamen dat er een Schorpioen ook gezellig bij ons op het terras zat. Waar we ons beide niet echt veel raad mee wisten. Ik was ervan op de hoogte dat er in Ghana giftige schorpioenen zijn, maar ik had nog geen idee welke wel en welke niet giftig zouden zijn. Dus vond ik het wel een goed idee om mijn vriendelijke buurman caregiver Thomas even om hulp te vragen. Hij vertelde me wel even te komen kijken en ging nog even zijn kamer in om zijn kapmes te gaan halen. De schorpioen had zich inmiddels natuurlijk al verstopt, maar helaas voor hem niet genoeg. Na een aantal aardige meppen met het kapmes deed de schorpioen namelijk niet heel erg veel meer gelukkig!! Daarna wist Thomas te vertellen dat deze zwarte schorpioen niet giftig was, dus niet heel ernstig. De Bruine schorpioenen zijn hier wel giftig, dus daar moet je wel even iets voorzichtiger mee zijn. Het schijnt erg pijn te doen wanneer deze je bijt. Maar of dit voor mensen echt dodelijk is weet ik eigenlijk niet eens.
En dan nog wat anders leuks is dat we deze week weer een feestje hadden. Deze keer omdat er een caregiver weggaat en omdat er een andere caregiver is gekomen. En een feestje is natuurlijk altijd erg leuk, de kinderen zijn dan allemaal heel uitbundig en roepen de gehele dag ‘party’. Maar nu tijdens de party merk je toch dat je daar als enige blanke bent die geen Twi spreek. Want dat is toch de taal die hier het meeste wordt gesproken. En wanneer er dan wat wordt vertelt in het Engels wordt er duidelijk naar mij gekeken, omdat ik natuurlijk de enige ben die de Engelse vertaling nodig heb. Deze party leek wel wat minder uitgebreid dan dat de vorige was geweest. Maar het is prachtig om al die enthousiaste kinderen te zien.
Ik heb voor dit weekend besloten om lekker rustig aan te doen. Geen activiteiten ondernemen, maar gewoon eens een beetje relaxen op de PCC. Weer eens een keer de handwas doen. Aangezien ik hier geen gebruik maak van een wasmachine kost het iets meer tijd. Op zondag ochtend naar de kerkdienst op de PCC. En verder gewoon lekker wat lezen wat puzzelen en spelletjes doen. En dan is het nog maar 3 weken voordat de groep uit de kerk komt. En vliegt de tijd dus echt voorbij!!
-
02 Juni 2015 - 09:39
Gerda:
Ha Lieve Suus,
Ik heb heel veel bewondering voor je. Zoals je
alles nu weer oppakt en zo positief, echt knap.
Maar je moet niet al die enge verhalen vertellen ... want dan krijg ik toch wel de kriebels hoor !
Maar goed .. je weet nu ook weer hoe een schorpioen eruit ziet.
Ja... nog een kleine drie weken ...en dan ben ik er ook.
Nou , heel veel plezier en veel succes !
Liefs Tante Gerda -
02 Juni 2015 - 11:58
Tineke:
Hoi Susanne,
Iedere keer kijk ik er weer naar uit. Ik vind het zo leuk
om te lezen hoe het je daar naar je zin hebt.
En inderdaad het aftellen is begonnen, voordat je het
weet staat er een groep blanken om je heen en kun
je weer lekker kletsen.
Maar ik denk dat het Engels je ook wel steeds makkelijker
af gaat.
Leuk weer om te lezen en weer succes verder.
Liefs Mama -
02 Juni 2015 - 16:03
Ina:
Hoi Susanne, wat ben jij trouw met je verslagen zeg! -
02 Juni 2015 - 21:55
Marry:
Hallo Susanne,
bedankt voor je verslagen en nog veel plezier voor de overige tijd. -
11 Juni 2015 - 23:03
Anja :
Prachtig om jouw verhalen te lezen! knap hoor! Nog veel plezier en succes! Groetjes uit Meppel Anja xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
