Week 14: (04-07 t/m 10-07)
Blijf op de hoogte en volg Susanne
11 Juli 2015 | Ghana, Elmina
Zaterdag ochtend zijn we na het ontbijt vertrokken van PCC. Dat is toch weer een heel raar idee, ergens waar ik 13 weken met heel veel plezier heb meegeleefd in de Community. Waar ik Special attention heb gedaan met verschillende kinderen en waar ik veel heb geleerd. Naast dat alles moest ik ook opnieuw afscheid nemen van Alex, wat nu nog moeilijker was. We hebben na 11 weken elkaar weer gezien, dat was helaas maar voor 2 weken want alex gaat nu weer naar huis toe. Terwijl ik nog 3 weken in Ghana ben. Maar gelukkig zal het deze keer maar 3 weken zijn voor ik weer bij hem kan zijn! Het was best wel emotioneel om te vertrekken, na een prachtige tijd die ik heb gehad.
Opnieuw een lange autorit voor de boeg. Ongeveer 7 uur zou het gaan duren. Maar de natuur en omgeving zijn zo mooi in Ghana dat de tijd in de auto voorbij vliegt. Onderweg ook nog wat dingen beleeft. Er was ergens een wegversperring waardoor we daar niet over de hoofdweg konden, we moesten dus door het dorp heen om om de wegversperring heen te rijden. Dit was natuurlijk geen mooie verharde weg, maar een zand/modder pad waar het niet lang geleden nog geregend had. We waren niet de enige die over die pad waren gereden dus het werd alleen maar erger. Gelukkig was onze auto goed genoeg om het aan te kunnen en konden we op de hoofdweg gewoon onze weg weer vervolgen. Maar het was toch even een mooie sightseeing door een dorpje, wat uiteindelijk dan toch groter is dan je eigenlijk zou verwachten als je erlangs rijdt. Bij PCC vandaan hadden we al een lunchpakketje meegenomen om onderweg op te eten. Dit hadden we langs de weg in een dorpje gedaan. Hier kregen we redelijk veel bekijks. Verschillende kinderen stonden om ons heen. En de schoenen verkoper had ons ook ontdekt en wilde maar al te graag zijn tweede hands schoenen verkopen. Hij is zelfs nog even een keer heen en weer gelopen omdat het toch niet helemaal de schoenen waren die wij wilde. Maar helaas voor hem heeft hij niks kunnen verkopen. Eenmaal bij de kust aangekomen moesten we nog gaan zoeken naar het Beach house. We wisten dat het vlak bij Ko-Sa Beach moest zijn, maar er stonden nergens bordjes met Beach house. Uiteindelijk hebben ze ons bij Ko-Sa kunnen vertellen waar we moesten zijn. Het Beach house is een prachtig huisje met een grote tuin eromheen en pal aan het strand. Helaas werkte de douches niet optimaal en kwam er vrij weinig water uit. Maar daar viel dan nog mee te leven. Bij aankomst hebben we eerst ons eten besteld bij Ko-Sa beach, het is hier normaal om een aantal uur van te voren je eten te bestellen zodat ze de spullen nog kunnen halen. Iedereen heeft zich even kunnen opfrissen en al vrij snel was het tijd om naar Ko-Sa te lopen omdat het eten daar al stond te wachten.
Zondag was ingelast als even een lekkere rust dag. Na de lange en vermoeiende rit van zaterdag. Lekker relaxen in de hangenmatten in de tuin. Een beetje zwemmen in de zee, sommige hebben een strand wandeling gemaakt, een boekje lezen. Maar allemaal niet te veel in de zon want dat is dan toch wel heel erg warm.
Maandag zijn we met de hele groep naar Elmina Castle geweest. Dit was vroeger een slaven fort wat in bezit is geweest van Portugezen, Nederlanders en Britten. Het was heel indrukwekkend om het verhaal te horen rondom de slavenhandel. We hebben er alles kunnen bekijken. De vrouwen kerker, de mannen kerker, de ‘’door of no return’’ , de kamer van de gouverneur, de cel waar soldaten ingaan wanneer ze niet luisteren, de dode cel waar slaven verhongerd worden wanneer ze in opstand komen, de plaats waar de gouverneur de vrouw uitzoekt waarmee hij het bed wil delen, de school waar de kinderen van de gouverneur les krijgen. Boven op het fort kon je ook heel goed het dagelijkse leven van Elmina bekijken. De drukte op het strand met alle vissersboten, hoe de vissersboten worden gemaakt. De nog veel grotere drukte op de markt. Waar iedereen zijn spullen wil verkopen. Maar gelukkig hoefde wij niet lopend over de markt, maar konden we gewoon in onze auto ertussendoor rijden. Na het Elmina Castle zijn we ook nog bij het Elmina-Java museum geweest. Dit ging ook over de slaven handel vanuit Ghana. Dit laat vooral het Nederlandse deel van de slavenhandel zien. Ook komt het boek ‘’de zwarte met het witte hart’’ in het museum naar voren. Het museum zelf is niet heel groot maar het is wel heel erg interessant om te zien.
We waren halverwege de middag alweer terug bij het beach house, waardoor we nog even lekker de tijd hadden om te relaxen en even in de zee te zwemmen.
Dinsdag hebben we opnieuw een heerlijke relax dag gehouden. Gewoon lekker aan het strand liggen in de hangmat. Een beetje zwemmen ook hebben we een lekkere strand wandeling gemaakt en tijdens de strandwandeling flink wat schelpen geraapt om mee te nemen naar huis. Zo is een dag ook heel best te vertoeven.
Woensdag zijn we naar Kakum Nationaal park geweest. Eerst was het ongeveer een uur rijden over een hobbel weg. Er zou in Kakum ook veel vlinders en vogels moeten zitten. Maar deze heb ik helaas nauwelijks gezien. We konden kiezen uit een natuur wandeling over de grond of een Canopy walk. Dit zijn touwbruggen hoog door de bomen. Er werd ons nog even verzekerd dat er nog nooit was wat gebeurt bij de touwbruggen, dus dat we ons absoluut geen zorgen erover hoefde te maken. Maar als je daar dan zo bovenop staat en je kijkt naar beneden op een dek van bladeren wat toch wel heel wat meters onder je zit besef je eigenlijk pas hoe hoog je wel niet zit. Dat was namelijk Echt hoog en dan natuurlijk ook stiekem nog wel een beetje spannend. (ook al kan er niks gaan). Na de Canopy walk hebben we er nog even rond gehangen en nog even genoten van een simpele lunch in de vorm van een stuk brood met pasta uit de hand eten. Daarna zijn we weer over de hobbel weg terug gegaan maar hebben we halverwege nog even een tussenstop gemaakt bij Hans Cottage Botel. Dit is iets waar de chauffeur namelijk mee kwam. Hier zijn wat krokodillen en je mag ze ook aaien als je wilt. Je moet wel overal voor betalen maar dat is voor Nederlandse begrippen nog niks. Wilde je de krokodil aaien dan moest je €0.20 betalen per persoon. We kregen een rondleiding over het kleine parkje waar dus de krokodillen verblijven. Er waren niet zoveel mensen die een krokodil wilde aaien namelijk alleen mijn moeder en ik. Na nog heel veel mooie foto’s te kunnen nemen van prachtige vogels die er vlogen zijn we weer terug gegaan naar het Beach House. Om daar opnieuw nog even de rest van de middag te relaxen op het strand.
Eerst was het de bedoeling om Donderdag ook weer een relax dag te houden. Maar eigenlijk iedereen van de groep had wel zin om in de ochtend even wat te gaan doen om dan in de middag weer bij het Beach house te zijn en daar nog even te kunnen relaxen en eventueel alvast wat spullen in te gaan pakken. Dus we hadden besloten om Donderdag nog even naar Wassa Domama te gaan. Hier zou een bijzondere rotsformatie te zien zijn en er was de mogelijkheid voor een kano trip op de rivier. Het was dezelfde weg over als naar Kakum alleen dan nog 30 kilometer verder (2 uur rijden). Dus we wisten al een beetje wat ons te wachten stond. Eenmaal bij het dorp hadden we ons ingeschreven bij het bezoekerscentrum en moesten de dames allemaal nog even naar het toilet. Tot nog toe hadden we altijd een normaal fatsoenlijk toilet gehad, maar dat kende ze hier niet. Het was namelijk gewoon een gat in de grond, en daarnaast lag een hoopje gebruikt toilet papier. Dus dat was al een heel goed begin van de dag maar alles is gelukt en bijna alle dames zijn naar het toilet geweest. Om bij de rotsformatie konden we kiezen om alles te lopen of het eerste deel met de auto af te leggen. Het eerste deel was 6 Km dus we hebben er maar voor gekozen dat met de auto te doen. En gelukkig maar ook, het was namelijk bergje op bergje af met nauwelijks schaduw. En ook hadden we het geluk dat we een hele goede auto hadden, want met een simpele taxi vraag ik me af of je er überhaupt wel zou kunnen komen. Het heeft ons namelijk een half uur geduurd om bij de parkeer plaats te komen. En daar vandaan moesten we dan toch verder lopen. ( inmiddels als 12.00 uur geweest) Dus eerst snel nog even een broodje met pasta eten bij de auto en onderweg naar de bijzondere rots formatie. Na 30 Minuten lopen door het oerwoud waren we dan bij die rots formatie, wat er echt heel indrukwekkend uit zag. Het zijn namelijk 2 recht opstaande rotsen met daarop een liggende rots. De gids heeft daar het verhaal verteld hoe deze rotsen ooit zijn ontdekt door een jager. Volgens hun geloof moet je als je een kraai tegenkomt de vogel volgen omdat de kraai jou dan wat te vertellen heeft. Zo is de jager bij de rotsformatie gekomen. In de rots zou een geest wonen en de jager hebben verteld dat hij de Chief van het dorp moest gaan halen. Op deze manier is de rotsformatie gevonden. We hadden de mogelijkheid om naar boven de klimmen maar dan moest je met hulp van een liaan de rotsblok omhoog klimmen. Wat de meeste van ons niet lukte. Alleen Jocé is bovenop geweest. Toen iedereen weer beneden was konden we verder naar de rivier lopen om daar nog een stukje te kanoën. Dit was eerst een heel stuk terug lopen en daarna de andere kant op richting de rivier. Toen hebben we onderweg ook nog een kleine slang gezien in de boom en hebben we er opnieuw ong 30 minuten over gedaan om bij de rivier te komen. Door het tijdgebrek en het nog lange teruglopen en ook nog eens 2.5 uur terug rijden maakte dat we maar heel even konden kanoën. Dus totaal hebben we ongeveer 15 minuten gekanood voor we weer terug gingen lopen. Voor we terug waren bij de auto waren we namelijk ook alweer 35 minuten verder. Voor we wegreden was het inmiddels al 15.15 wat betekende dat we niet op tijd terug zouden zijn om ons eten te kunnen bij Ko-sa. Dus hebben we dat maar moeten doen tijdens het rijden en hebben we dit keer ons eten maar voor wat later besteld. Aangezien 18.00 uur niet heel erg haalbaar was. En zeker niet omdat er ook nog een aantal waren die nog echt even voor de laatste keer in de Ghanese zee wilde zwemmen. En om 19.00 was het dan echt tijd om voor de aller laatste keer met de groep bij Ko-Sa te gaan dineren. Dan is het toch wel een vreemd idee dat ik vanaf de volgende dag weer alleen zou zijn. ’s Avonds heb ik mijn koffer maar weer ingepakt, de volgende ochtend zouden ze mij namelijk eerst bij Ko-Sa afzetten voordat de rest van de groep terug zou gaan naar accra om weer naar huis te vliegen. En dan is het opeens weer heel erg stil. Eerst 11 weken alleen bij PCC waar veel kinderen lopen en altijd wel lawaai is, dan 2 weken met een groep bekende op PCC wat uiteraard heel gezellig was. Tot slot nog een week met een groot deel van die groep bij het Ayikoo Beach House en nu weer alleen voor 2 weken.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley