Week 12 (22-06 t/m 28-06

Zo’n week met allemaal bekende en Nederlandse mensen is toch totaal anders dan wanneer je hier rond loopt als zo ongeveer de enige blanke. Gelukkig vond iedereen mijn BIG surprise echt geweldig. Voor mij waren het toch ook twee lange dagen om heen en weer te rijden van Nkoranza naar Accra. Maar zeker maandag in de auto met z’n alle was heel erg gezellig. Iedereen met z’n vragen over Ghana en hoe ik het allemaal heb ervaren. Er is tijdens het rijden eigenlijk alleen maar gepraat, gelachten en maar weinig geslapen. We waren ’s morgens om 8.30 vertrokken bij het hotel en met een rust pauze voor koffie en thee, waren we uiteindelijk om 14.00 uur op PCC. Wat ook betekend dat we lekker door gereden hebben. Eenmaal op PCC was het gelukkig nog siësta waardoor het nog vrij rustig was. Voor mij voelde het als thuiskomen nadat ik een nachtje weg was geweest. Alleen nu met een hele groep blanke.
Dinsdag heb ik samen met Jeannette de groep begeleid naar de New Market (grote markt alleen op dinsdag) om daar wat rond te kijken en gelijk stoffen te kopen om een paar mooie jurken te laten maken. Maar op de markt met zo’n grote groep blanke ben je toch bijna een soort kermis attractie. Alleen Ghanezen vonden het ook zeer interessant en wilde ons allemaal in hun kraampje hebben. Ik had inmiddels ook mijn programma opgepakt. En voor de andere is er een mooi programma gemaakt zoals iedereen dat zelf wilde. Hier zijn ze op Woensdag ook mee begonnen. Ik heb ze laten zien waar ze de spullen kunnen vinden en wat ze allemaal kunnen doen. Naast mijn special attention momenten, ga ook ik net als de rest van de groep wat klussen. Dat betekend voor mij samen met Elian een muurschildering maken op een kale witte muur. Dus ik ben zeer benieuwd hoe dat uit zal gaan pakken.
Vrijdag was een hele bijzondere dag, namelijk mijn verjaardag. Maar het begon stiekem al een beetje de avond ervoor. Er was een verrassing waar ik niets van wist. Maar het werd me na het eten al snel duidelijk gemaakt dat ik maar naar bed moest gaan. En midden in de nacht kwam ik er achter waarom ik naar bed moest gaan. Toen ik namelijk op het toilet zat schrok ik me rot van twee ballonnen die waren opgehangen aan de douchestang. Ik dacht namelijk dat het twee mannen waren die over het muurtje stonden te kijken. En de volgende ochtend kwam ik erachter dat rondom het huisje was versierd met slingers en zo ook in het restaurant. Na het ontbijt voor de kinderen ben ik door de gehele community toe gezongen en een prachtige bos met vers geplukte bloemen gehad. Dat is dan toch wel even een heel speciaal moment om zo je 21e verjaardag te beginnen. Wat ik nog een veel leukere verrassing vond was een HEERLIJKE appeltaart bij de koffie om 11.00 uur. Dat had ik totaal niet verwacht, deze hadden ze de middag ervoor gebakken. Dat verklaarde voor mij wel waarom het toen zo heerlijk rook. En daarnaast ook nog wat kleine cadeautjes van de groep, tante Gerda, m’n moeder en natuurlijk Alex. In de middag had ik een heerlijke verfrissende verrassing voor de rest van de groep, ik was namelijk even naar de stad geweest om een heel zooitje Yogo ijsjes te gaan kopen. Dat was voor onze groep en ook voor een Nederlands gezin wat komende weken op PCC zal verblijven. Dat waren alle verrassingen voor mijn verjaardag. Maar ik kan zeker zeggen dat ik mijn 21e verjaardag absoluut niet snel zal vergeten. Het is toch wel apart om je verjaardag zo ver weg van huis te vieren. Maar het was zeer fijn op toch wat familie en bekende bij je te hebben. Kortom een unieke en onvergetelijke verjaardag!
Zaterdag zijn we met een groot deel van de groep naar het apendorp Boabeng Fiema geweest en naar de Kintampo Falls. Bij het apendorp was het echt super leuk om de apen gewoon vanuit de hand te kunnen voeren. We hadden een trosje bananen mee genomen om ze te kunnen voeren. Maar als je niet snel genoeg was, nam de aap zelf wel het touw in handen en kwam de hele banaan wel halen als je even niet zou opletten. Dat is dus ook wat er bij Gerda gebeurde. Ze had haar banaan amper open en de aap ging er al mee vandoor. Maar het is echt super om ze zo te kunnen voeren. De apen die rond het dorp leven worden als heilig gezien. Het zouden namelijk de voorouders zijn die tijdens de Ashanti oorlog om het leven zijn gekomen. Daarom worden alle apen die overlijden gecremeerd en begraven op een speciale begraafplaats. Ook deze begraafplaats hebben we natuurlijk kunnen bewonderen. Na een bezoek aan het apendorp zijn we door gereden naar de Kintampo Falls. De weg ernaartoe was wat minder goed, het was namelijk een zand weg met vele kuilen en hobbels. Dus iedereen is lekker door elkaar geschut. Maar eenmaal bij de watervallen was het natuurlijk wel heel erg mooi! Je kon van boven naar beneden wandelen. En dan had je de verschillende stappen van hoe de waterval was ontstaan. En het laatste stuk was met een vrij lange stijle trap naar beneden. Het was heel indrukwekkend om die grote hoeveelheden water naar beneden te zien komen. Maar heel stiekem had ik het toch nog net iets groter verwacht. Je kon er ook een soort van zwemmen, maar daar was voor mijn gevoel maar weinig plek voor. Maar het was echt heerlijk om er te zitten en gewoon lekker met voeten en onderbenen in het water af te koelen. Ik had wel de intentie om ook even te gaan zwemmen. Maar voor mijn gevoel waren er te veel Ghanese jonge mannen die het allemaal wel heel erg interessant vonden, dus dat heb ik uiteindelijk niet meer gedaan. Vlak voor we weg gingen kwam er ook weer een hele groep met Ghanese school kinderen die op een soort schoolreisje waren. Het meest vermoeiende van de gehele dag was om de trappen weer naar boven te lopen, dat heb ik namelijk nog een aantal dagen gevoelt.
Zondag ochtend zijn we met de hele groep met Jeannette mee geweest naar de kerk waar zij altijd naartoe gaat. Dit was de Methodist Church in Nkoranza. Dit was van de kerken waar ik ben geweest toch wel het mooiste en grootste gebouw. Maar alle kerkdiensten blijven voor mijn gevoel toch aardig met elkaar overeen komen. Veel zingen, lekker dansen en bijna alles mag eigenlijk wel. Het duurt alleen wel heel lang allemaal. Wij waren om ongeveer 9.30 in de kerk, toen was de dienst wel al begonnen, en om 12.00 zijn we uiteindelijk de kerk uit gegaan. Maar het was eigenlijk nog niet afgelopen. Toen we naar buiten liepen stond er een hele groep kinderen die net uit de zondag school kwamen. Maar die vonden het allemaal wel zeer interessant dat er zo’n grote groep blanken stond en wilde dan ook met iedereen op de foto. Eenmaal met de taxi terug op PCC hebben we het de rest van de dag lekker rustig aan gedaan. Om gewoon eens even te genieten.
En inmiddels is mijn laatste week op PCC al aangebroken….