Week 5: 03-05-2015 t/m 09-05-2015
Blijf op de hoogte en volg Susanne
10 Mei 2015 | Ghana, Nkoranza
Ik begin deze keer oven bij zaterdag 02-05. Ik heb namelijk met esther een van de caregivers Fufu gemaakt. Dit is een typisch Ghanees gerecht. Het is namelijk een deegbal in een soort soep. Om te beginnen moest er water gekookt worden waar koeienbotten inzaten. Dit om smaak aan het water te geven en de vitamine en mineralen die in het bot zitten in het water te laten trekken. En ook moest er een bepaalde vrucht gekookt worden om later te kunnen gebruiken. Deze moesten fijn gestampt worden en werd dan gebruikt voor soep. Ondertussen moest de planteen en casave ook gekookt worden. Hiervan zou dan namelijk de deegbal gemaakt worden. Deze deegbal wordt gemaakt door het stampen van de planteen en casave, met een grote stamper en iemand die het deeg elke keer omlegt. Het stampen is vooral zwaar werk. En het omleggen van het deeg lijkt me wel soort eng werk aangezien het best hard gaat en me het niet erg lekker als je vingers onder die stamper komen. Wat weleens gebeurt. Dus ik heb me er nog maar niet aan gewaagd om dat zelf te doen. Maar na lang voorbereiden en koken, smaakte de Fufu erg goed!! Met een erg lekker stukje vlees erbij.
Zondag ben ik met een andere caregiver (Rita) mee geweest naar haar kerk. De Christ Apostolic Church Int. Ab had mij vertelt dat dit een kerk is die ongeveer wel overeenkomt met een kerkdienst bij ons in ‘’de ark’’. Dus ik had afgesproken met de caregiver om 09.00 uur bij de poort van PCC om naar de kerk te gaan. Ook ging er nog iemand anders vanaf PCC (Gabriel) mee naar dezelfde kerk. We gingen lopend naar de kerk wat denk ik ong. 30 minuten lopen was. En was al aardig warm op de vroege ochtend. Eenmaal in de kerk, leek het voor mij meer op een soort schuur waar een aantal stoelen stonden voor de mensen en een soort altaar waar veel verschillende mensen achter stonden en zaten. En er was zowaar een echt drumstel aanwezig. Er werd veel gedanst en gezongen, helaas was de geluidsinstallatie niet heel erg goed waardoor alles heel schel klonk. Maar mooi om dit mee te maken. Er werd een stukje uit de bijbel gelezen en een preek, eigenlijk net als in onze kerk. Er werd tot 4x toe gecollecteerd voor de kerk. Helaas werd alles gesproken in Twi waardoor ik er weinig. van verstond, het enige woord wat ik veel hoorde was Obruni (blanke). Na afloop van de dienst waren de mensen erg in mij geïnteresseerd, het is natuurlijk ook wel zeer bijzonder dat er een blanke in jou kerk zit. En er werd meerdere keren gevraagd of ik nog een terug zou komen en tot wanneer ik in Ghana zou blijven. Er was nog een groep jonge gasten van denk ik ook rond de 20, die begonnen allemaal te lachen toen ik één van hen een hand had gegeven. Daarnaast kreeg ik ook nog even de zege van de dominee.
Bij het terug lopen heb ik dus toch maar even gevraagd wat er in de preek nu precies was besproken. Het zou er over zijn gegaan dat de blanke eigenlijk heel veel hebben en dat het in landen zoals in Nederland allemaal heel goed gaat. Er is niemand die geen eten heeft en er is niemand die geen huis heeft. En dat komt in landen als Ghana natuurlijk wel voor. Ik heb de twee caregivers uit proberen te leggen dat er verschillende instanties zijn in NL die mensen helpen bij dat soort dingen. Zoals de voedsel bank, leger des heils. Ze waren eigenlijk een soort verbaasd dat dat er is in NL. Maar was mij wel duidelijk dat de Ghanezen echt een ideaal beeld zien bij Nederland/Europa. Terwijl dat natuurlijk niet voor iedereen zo is.
Zondag avond heb ik gezellig samen gegeten met een Nederlandse oud vrijwilligster en de andere Nederlandse jongen die ook op de PCC waren. Daarvoor moesten we eerst nog langs de markt om wat spullen te halen. Hier werden we door veel mensen aangesproken omdat we als 3 blanke over de markt liepen. Er werd aan mij gevraagd of ik niet iemand mee kon nemen naar Europa, maar helaas dat is toch vrij lastig. Maar we hadden met z’n drieën een ontzettend gezellige avond, na het eten nog een spelletje gespeeld.
Maandag heeft de oud vrijwilligster mij nog een lekker nieuw recept gegeven wat ik goed kan maken als avondeten. Namelijk stokbrood met wat kaas, olie, knoflook en tomaat en dan even in de oven. Lekker makkelijk te maken en ontzettend lekker om te eten. Dus dit zal ik zo af en toe nog eens voor me zelf kunnen maken.
Dinsdag avond heb ik samen met Ab en Marleen het laatste diner genuttigd in het restaurant van de PCC. Ab en Marleen zijn namelijk woensdag ochtend vertrokken van de PCC. Ab om weer naar huis te gaan en Marleen om nog naar de kust van Ghana te gaan samen met één van de werkplaats kinderen. Maar dit was nog even erg gezellig, gekletst over van alles op de PCC. Nog wat laatste dingen die ik nog moest weten. En ik heb van Ab zijn laatste stuk echte Hollandse kaas gehad. Wat toch wel echt heel lekker is om ’s ochtends op je brood te hebben.
En dan ben je opeens een groot gedeelte van de dag de enigste blanke op de PCC. Er is wel nog een andere Nederlandse jongen maar die werkt overdag op een werkplaats in de stad zelf. Dus die is overdag ook niet aanwezig. Ik merk wel dat ik steeds meer contact krijg met de caregivers die hier zijn. Zoals donderdag avond heb ik met een aantal van de caregivers gevoetbald na het avondeten. Maar is wel zwaar om in deze warmte te voetballen.
Vrijdag waren de NL jongen en ik uitgenodigd door een Ghanese man om bij hem te komen eten. Op zo’n moment ben je voor andere bijna een bezienswaardigheid. En die man heel trots want er waren twee blanke die bij hem kwamen eten. Dat is dan toch heel bijzonder. We hebben Ampecie gegeten bij deze meneer. Dit is Yam (smaakt beetje als aardappel) met een groente sausje maar zoals veel dingen hier in Ghana heel erg pittig gekruid. En we werden gelijk uitgenodigd om zaterdag weer te komen eten. Maar we hadden al andere plannen voor zaterdag dus dat hebben we op een nette manier afgewezen. Maar we konden er niet onderuit komen om maandag dan weer bij hem te komen eten, dan krijgen we Fufu. En hij ging kijken of hij via een vriend rat kon krijgen. Dat is toch ook iets wat hier wel vaak wordt gegeten…. Dus ik ben zeer benieuwd..
Zaterdag zijn we naar Tanoboase geweest. Dit is een heilig loofbos iets ten noorden van Techiman, waar een heel verhaal aan vast zit. We zijn er met shared taxi’s naartoe gegaan. En we hebben daar een wandeling gemaakt met een gids. In dit bos is in het verleden een strijd gevoerd tussen twee Ghanese stammen en hield de koning van één van de stammen zich verborgen in de grote rotspartijen die er zijn. Ik heb verschillende verstopplekken van de koning gezien en zelf opgeklommen en ik ben bij het uitkijkpunt geweest waarvandaan de strijders konden zien of de vijanden kwamen. Dit had een prachtig en verstrekkend uitzicht. Het bos was puur natuur, er was verder namelijk niks wat door mensen gedaan werd. Er mag in dat bos niets verbouwt worden aan groente of fruit. Wel is er in dat bos nog een speciale plek waar verschillende offers worden gebracht door de mensen. Het was een aardig zware wandeling met verschillende steile rotsen waar we op moesten klimmen dus aan het einde van de wandeling was ik aardig gesloopt. En ook twee blaren eraan over gehouden. Maar dat was het wel waard want het was er ontzettend mooi!
Zaterdag avond heb ik ook nog maar even naar m’n Opa en Oma gebeld, die hadden namelijk hun 55ste huwelijksfeest gevierd. Dus ik was ook wel even benieuwd hoe ze het hadden gehad.
Inmiddels ben ik alweer 5 weken hier in Ghana. Voor mijn gevoel gaat de tijd ontzettend snel. Aangezien over 6 weken alweer de groep van de kerk naar de PCC komt. Maar de tijd gaat gewoon snel als je het naar je zin hebt.
Zondag ben ik met een andere caregiver (Rita) mee geweest naar haar kerk. De Christ Apostolic Church Int. Ab had mij vertelt dat dit een kerk is die ongeveer wel overeenkomt met een kerkdienst bij ons in ‘’de ark’’. Dus ik had afgesproken met de caregiver om 09.00 uur bij de poort van PCC om naar de kerk te gaan. Ook ging er nog iemand anders vanaf PCC (Gabriel) mee naar dezelfde kerk. We gingen lopend naar de kerk wat denk ik ong. 30 minuten lopen was. En was al aardig warm op de vroege ochtend. Eenmaal in de kerk, leek het voor mij meer op een soort schuur waar een aantal stoelen stonden voor de mensen en een soort altaar waar veel verschillende mensen achter stonden en zaten. En er was zowaar een echt drumstel aanwezig. Er werd veel gedanst en gezongen, helaas was de geluidsinstallatie niet heel erg goed waardoor alles heel schel klonk. Maar mooi om dit mee te maken. Er werd een stukje uit de bijbel gelezen en een preek, eigenlijk net als in onze kerk. Er werd tot 4x toe gecollecteerd voor de kerk. Helaas werd alles gesproken in Twi waardoor ik er weinig. van verstond, het enige woord wat ik veel hoorde was Obruni (blanke). Na afloop van de dienst waren de mensen erg in mij geïnteresseerd, het is natuurlijk ook wel zeer bijzonder dat er een blanke in jou kerk zit. En er werd meerdere keren gevraagd of ik nog een terug zou komen en tot wanneer ik in Ghana zou blijven. Er was nog een groep jonge gasten van denk ik ook rond de 20, die begonnen allemaal te lachen toen ik één van hen een hand had gegeven. Daarnaast kreeg ik ook nog even de zege van de dominee.
Bij het terug lopen heb ik dus toch maar even gevraagd wat er in de preek nu precies was besproken. Het zou er over zijn gegaan dat de blanke eigenlijk heel veel hebben en dat het in landen zoals in Nederland allemaal heel goed gaat. Er is niemand die geen eten heeft en er is niemand die geen huis heeft. En dat komt in landen als Ghana natuurlijk wel voor. Ik heb de twee caregivers uit proberen te leggen dat er verschillende instanties zijn in NL die mensen helpen bij dat soort dingen. Zoals de voedsel bank, leger des heils. Ze waren eigenlijk een soort verbaasd dat dat er is in NL. Maar was mij wel duidelijk dat de Ghanezen echt een ideaal beeld zien bij Nederland/Europa. Terwijl dat natuurlijk niet voor iedereen zo is.
Zondag avond heb ik gezellig samen gegeten met een Nederlandse oud vrijwilligster en de andere Nederlandse jongen die ook op de PCC waren. Daarvoor moesten we eerst nog langs de markt om wat spullen te halen. Hier werden we door veel mensen aangesproken omdat we als 3 blanke over de markt liepen. Er werd aan mij gevraagd of ik niet iemand mee kon nemen naar Europa, maar helaas dat is toch vrij lastig. Maar we hadden met z’n drieën een ontzettend gezellige avond, na het eten nog een spelletje gespeeld.
Maandag heeft de oud vrijwilligster mij nog een lekker nieuw recept gegeven wat ik goed kan maken als avondeten. Namelijk stokbrood met wat kaas, olie, knoflook en tomaat en dan even in de oven. Lekker makkelijk te maken en ontzettend lekker om te eten. Dus dit zal ik zo af en toe nog eens voor me zelf kunnen maken.
Dinsdag avond heb ik samen met Ab en Marleen het laatste diner genuttigd in het restaurant van de PCC. Ab en Marleen zijn namelijk woensdag ochtend vertrokken van de PCC. Ab om weer naar huis te gaan en Marleen om nog naar de kust van Ghana te gaan samen met één van de werkplaats kinderen. Maar dit was nog even erg gezellig, gekletst over van alles op de PCC. Nog wat laatste dingen die ik nog moest weten. En ik heb van Ab zijn laatste stuk echte Hollandse kaas gehad. Wat toch wel echt heel lekker is om ’s ochtends op je brood te hebben.
En dan ben je opeens een groot gedeelte van de dag de enigste blanke op de PCC. Er is wel nog een andere Nederlandse jongen maar die werkt overdag op een werkplaats in de stad zelf. Dus die is overdag ook niet aanwezig. Ik merk wel dat ik steeds meer contact krijg met de caregivers die hier zijn. Zoals donderdag avond heb ik met een aantal van de caregivers gevoetbald na het avondeten. Maar is wel zwaar om in deze warmte te voetballen.
Vrijdag waren de NL jongen en ik uitgenodigd door een Ghanese man om bij hem te komen eten. Op zo’n moment ben je voor andere bijna een bezienswaardigheid. En die man heel trots want er waren twee blanke die bij hem kwamen eten. Dat is dan toch heel bijzonder. We hebben Ampecie gegeten bij deze meneer. Dit is Yam (smaakt beetje als aardappel) met een groente sausje maar zoals veel dingen hier in Ghana heel erg pittig gekruid. En we werden gelijk uitgenodigd om zaterdag weer te komen eten. Maar we hadden al andere plannen voor zaterdag dus dat hebben we op een nette manier afgewezen. Maar we konden er niet onderuit komen om maandag dan weer bij hem te komen eten, dan krijgen we Fufu. En hij ging kijken of hij via een vriend rat kon krijgen. Dat is toch ook iets wat hier wel vaak wordt gegeten…. Dus ik ben zeer benieuwd..
Zaterdag zijn we naar Tanoboase geweest. Dit is een heilig loofbos iets ten noorden van Techiman, waar een heel verhaal aan vast zit. We zijn er met shared taxi’s naartoe gegaan. En we hebben daar een wandeling gemaakt met een gids. In dit bos is in het verleden een strijd gevoerd tussen twee Ghanese stammen en hield de koning van één van de stammen zich verborgen in de grote rotspartijen die er zijn. Ik heb verschillende verstopplekken van de koning gezien en zelf opgeklommen en ik ben bij het uitkijkpunt geweest waarvandaan de strijders konden zien of de vijanden kwamen. Dit had een prachtig en verstrekkend uitzicht. Het bos was puur natuur, er was verder namelijk niks wat door mensen gedaan werd. Er mag in dat bos niets verbouwt worden aan groente of fruit. Wel is er in dat bos nog een speciale plek waar verschillende offers worden gebracht door de mensen. Het was een aardig zware wandeling met verschillende steile rotsen waar we op moesten klimmen dus aan het einde van de wandeling was ik aardig gesloopt. En ook twee blaren eraan over gehouden. Maar dat was het wel waard want het was er ontzettend mooi!
Zaterdag avond heb ik ook nog maar even naar m’n Opa en Oma gebeld, die hadden namelijk hun 55ste huwelijksfeest gevierd. Dus ik was ook wel even benieuwd hoe ze het hadden gehad.
Inmiddels ben ik alweer 5 weken hier in Ghana. Voor mijn gevoel gaat de tijd ontzettend snel. Aangezien over 6 weken alweer de groep van de kerk naar de PCC komt. Maar de tijd gaat gewoon snel als je het naar je zin hebt.
-
10 Mei 2015 - 15:33
Ina :
Geweldig verhaal Susanne... wat beleef jij veel.....
Zo leuk om te lezen! Dankje. ...hou je taai he!! -
10 Mei 2015 - 17:49
Tineke:
Hoi Suus,
Wat een belevenissen allemaal.
ik vind het erg leuk om iedere week je verslag te lezen,
en krijg zelf ook een beetje de kriebels.
Want het is zo waar wat je zegt, de tijd vliegt.
En bedankt voor je brief en kadootjes namens iedereen.
Meis veel succes van de week, en ik ben beniuwd naar je volgende verslag.
Xxxx Mama -
10 Mei 2015 - 20:23
Henk:
Time fly's whene you have fun
pa -
10 Mei 2015 - 22:25
Alex:
Heey Schat,
gelukkig heb je het nog steeds naar je zin !!
en lees nog steeds met alle liefde je verhalen
en merk wel aan de verhalen dat je het steeds meer naar je zin heb daar
ben trots op je liefje.
hoop dat ik je kan komen opzoeken !
Dikke kus, en knuffel
Alex. -
11 Mei 2015 - 09:09
Carla Monster:
hai Susanne,
Wat heerlijk om te lezen dat je zoveel moois meemaakt en dat daardoor de tijd vliegt zeg!!
Nog gefeliciteerd met je opa en oma's 55 jarige huwelijk. Het lijkt mij dan even moeilijk dat je dan daar bent en niet bij je familie. Kan je ook Skypen daar? Hoe is het met de telefoonverbinding e.d? Susanne ik wacht weer op je volgende verslag hoor. Heel veel plezier. Dikke kus, knuff en veel liefs van Carla -
11 Mei 2015 - 11:31
Susanne:
Op dat soort momenten is het zeker jammer om niet bij mijn familie te kunnen zin! Skypen is hier mogelijk, ik heb namelijk mijn laptop mee genomen en een ghanese dongel. Alleen is de internet verbinding erg traag. En als het dan lukt om de skypen is de kwaliteit dus erg slecht. Ik heb een ghanees telefoon nummer nu in gebruik. Dus daar heb ik ook gewoon internet op en kan dus heel gemakkelijk whats appen. Dus contact onderhouden is eigenlijk vrij gemakkelijk. En qua kosten valt dat ook nog wel mee. Gelukkig! -
12 Mei 2015 - 21:21
Opa Oma :
Hallo Lieve Susanne
nu even een briefje van ons
bedankt voor brief die wij van jou heb ontvangen
Wat is dat leuk die verslagen van je maak noch wel leuke dingen mee
het feest was ook erge gezellig met Opa ging het ook reuze goed
En het foto boek is ont zetten mooi geworden
al heel wat mensen hebben het bekeken
en een bloemen en planten die je gekregen hebben
ook noch een boodschappen tas daar zat van alles in lekker hoor
Nu kan hij weer uit rusten
Ja het is leuk hij vertelde aan ieder een dat we55 jaar getrouwd waren
wij hadden af gesproken om er zo weinig over te praten
maar Opa deed het zelf
leuk dat wij dit zo kunnen doen
ik hoop dat goed gegaan is
lieve meid de Groetjes van Opa .Oma
en een dikke knuffel van ons
-
13 Mei 2015 - 19:00
Gerda:
Ha lieve Suus,
Geweldig wat je allemaal doet en mee maak. Het blijft ook heel leuk om steeds je verslagen te lezen.
Heb je inmiddels al ''rat '' gegeten. Ik moet er niet aan denken maar ik geloof maar dat je beste niet kunt weten wat je eet. Meestal smaakt het dan wel aardig. Ja, en de kriebels krijg ik inmiddels ook. Het wordt voor ons nu ook aftellen maar ik heb er wel zin in. Heel veel plezier weer en ik kijk uit naar je volgende verslag. Ik ben al hard bezig om allerlei speelgoed in te zamelen. Ook wat zomerkleding. Nou, het beste maar weer.
Liefs gerda -
16 Mei 2015 - 11:57
Marry:
Hallo Susanne,
bedankt voor het bericht en ik ben blij, dat je het leuk vindt, veel beleeft en veel ervaringen opdoet. Wil je mijn gewijzigde emailadres in je gegevens opnemen, anders heb ik problemen om je berichtjes te ontvangen.
Liefs en nog een fijne tijd,
Groetjes van Marry -
18 Mei 2015 - 09:55
Peter:
Ha Suus,
Leuk te lezen over je belevenissen. Geniet ervan en blijf schrijven !
Groet,
Peter
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
